Suna Anaç

Ramazan ayını iyi geçirmemiz gerekir... Okurlarımın sesini duyar gibiyim; evet zorunluluk bilincindeyiz ama biz artık TÜKENDİK ! Haklısınız... Eminim devlet de bu vahim süreçte o kadar emek ve çabanın duyarsız ve  sorumsuz insanların dünyayı her anlamda sarsan böylesine önemli bir konuyu basite indirgeyerek sonuç tablosuna olumsuz yönde katkıda bulunmalarından kaynaklı son derece rahatsız ve bir o kadar da yorgun. Kayıplar büyük, acı, sorun ve sıkıntılar da tarifsiz. Ama elden çok da bir şey gelemiyor ne kötü ki! Bu illeti ancak ortak çaba ile dikkatli, kontrollü olursak aşabileceğiz. Bilim kurulunun kararlarını dikkate alıp, Ramazan ayının sakinliğini değerlendirip  ' İki haftalık kısmi kapanma ' sürecine girilmeli.   Gel kendin için biraz kendini koru! Virüs bazılarını entübe edecek kadar hasta ediyor, bazılarında ise farkına varmayacak kadar hafif belirtilerle teğet geçiyor. Tüm dünyayı ele geçirmiş koronavirüs 'le zorlu olan süreci Türkiye gibi tüm dünya da yaşıyor, hat

“Türk'üm, doğruyum, çalışkanım...”  İlkokul 1. sınıftan itibaren bağıra çağıra andımızı okudum, üstelik kürt bir ailenin çocuğu olmama rağmen hiç de kimlik karmaşası yaşamadım. Ailem çok uzun zaman önce İstanbul'a geldiği için türkçe bilmemek, öğrenememek gibi bir şey söz konusu dahi olmadı. İlkokul sürecinde, her ilkokul çocuğu annesinden ayrıldığında ''Ürkek civciv'' gibidir, her birimiz tecrübe ile sabitlemişizdir...  Unutamıyorum, bir türlü hafızamdan silemiyorum sınıfımızdaki ''Kürt Hasan'ı!...''  Okula anne babası ile gelmişti. Annesinin bacağına sıkıca sarılmış, bırakmıyordu. Öğretmenimiz başını okşayarak, annesi de kulağına kürtçe cümleler  fısıldayarak hasan zor da olsa sakinleştirildi. Bu süreci hepimiz yaşadık ama o hepimizden daha çok zorlandı. Çünkü, tek kelime türkçe bilmiyordu, gözlerinde iletişim kuramayacak olmanın tedirginliğini görmüştüm... Mesela 'Andımız' okunurken hiç anlamıyor, şaşkın ifade ile etrafına bakıyord